✍️نویسنده: حبیب زبیدی
در سرزمینی که فقر فرمانده باشد. ممکن است شرف به شکل سربازی درآید که به خاطر یک تکه نان جان دهد؟؟!!
در اقلیمی که فقر تاجگذاری کند. یک قرص نان تبدیل به یک آرزو می شود. سپس طبق قانون فقر از دست دادن هر چیزی برای حصول آن امری قابل قبول است؟؟!!
اما اگر فقر جهل را به همسری برگزیند آن وقت باید در گوشه ای نشست و منتظر تولد فرزندی به نام فاجعه بود؟؟!!
و به همان اندازه خطرناک تر اگر فقر در همسایگی غنا قرار بگیرد و کاخ و کوخ با هم در یک خیابان باشند آن وقت البته به شکل شفاهی سیستم برده داری کم کم جوانه می زند اما این بار نه در مزارع نیشکر بلکه در کلانشهرها و خیابان های لوکس و شلوغ منتهی به دانشگاه؟؟!! چرا که کوخ گروگان فقر است و آزادی خویش را در گرو سند ششدانگی می بیند که در گاو صندوق کاخ است. البته اگر زاغه نشینی و یا به عبارتی فقر و حاشیه بسیار زیادتر از کاخ و متن باشد آنوقت حاشیه متن را می بلعند. همانطور که در جنگل ازدیاد کفتارها در برابر یک شیر باعث هجوم آنها به شیر می شود و در نهایت شیر طعمه کفتارها می شود. چرا که این هم یک قانون است.
در چنین شرایطی دیگر کاخ امنیت و آرامش خود را از دست می دهد چرا که کاخ هر قفلی را که به درواره اش بزند آموزشگاه فقر به شاگردانش می آموزد که چگونه آن را به راحتی و در کم ترین زمان ممکن باز نمایند. چرا که آخرین ایستگاه گرسنگی و فقر مرگ است و برای فرار از این مرحله فقر هر چه را که در توان و فکر دارد بر روی میز می گذارد.پس موفق خواهد شد!!
آقای امیدی معلم کلاس اول وارد دفتر مدرسه شد و با استقبال گرم مدیر و سایر آموزگاران رو به رو شد. مدیر مدرسه مرد بسیار زحمتکشی است و سالهای مدیدی است که در این مدرسه خدمت می کند. و به تبع آن با منطقه و ساکنینش به شکل اقماری آشنایی کافی دارد .امروز روز اول مدرسه است و شور و هیجان خاصی بر فضای مدرسه حاکم است. درب مدرسه و دیوارهایش با رنگ صورتی و نقاشی گل ها مزین شده بودند. صدای بچه ها که با هم در حیاط مدرسه بازی می کردند بیرون از مدرسه شنیده می شد. ناظم بین بچه ها شیرینی و شاخه های گل مریم توزیع می کرد. فضای مدرسه از عطر مهربانی و شادی لبریز شده بود. بچه ها می دویدند و بازی می کردند و بی صبرانه منتظر به صدا درآمدن زنگ بودند تا به کلاس رفته و با معلم خود آشنا شوند چرا که کودکان معلم را بی نهایت دوست دارند.
تایم ورود به کلاس در زنگ اول فرا رسید ناظم دانش آموزان را به کلاس هدایت کرد آمورگاران نیز بعد از دانش آموزان وارد کلاس شدند.
آقای امیدی از معلمان با سابقه کلاس اول است. او همیشه در تدریس سعی می کند با دانش آموزان دوست شود چرا که این دوستی موجب بهبود فرآیند آموزش می شود.آقای امیدی تصمیم داشت که زنگ اول را به درس اختصاص ندهد چون روز اول مدرسه است وعلاقه داشت کمی بچه ها را شاد کند او داستان کوتاه و زیبایی متناسب با سن بچه ها تعریف کرد بچه ها بسیار خوشحال شدند بعد از آن لطیفه ای را تقدیم بچه ها کرد. صدای خنده بچه ها تا دفتر مدرسه رسید. سپس آقای امیدی برای سنجیدن وضعیت علمی دانش آموزان این سوال را مطرح کرد.بچه های عزیزم ، چه کسی از شما می تواند یک حرف یا یک کلمه از فارسی یا عددی از ریاضی را بر روی تخته بنویسد؟؟
اکثر بچه ها دست هایشان را بلند کردند اما عدنان بدون اینکه دستش را بلند کند به طرف تخته آمد گچ را برداشت و در کمال تعجب و ناباوری و بهت معلم اعداد یک تا صد را به شکل کاملا صحیح و آن هم به شکل انگلیسی نوشت !!!!!!
آقای امیدی برای اولین با چنین موضوعی برخورد می کرد برای لحظاتی از تعجب مثل مجسمه بدون حرکت ایستاد . او دریافت که یک نابغه در کلاسش حضور دارد .اسم دانش آموز را پرسید و سپس معلم به عدنان نزدیک شد و جایزه ای را که از قبل آماده کرده بود به او تحویل داد. و همزمان آقای امیدی دستش را با محبت بر روی سر عدنان به عنوان نوازش و دوست داشتن قرار داد و بچه ها شروع به دست زدن کردند. عدنان بسیار خوشحال شد و در پوست خود نمی گنجید. بچه ها از دست زدن باز ایستادند . همانطور که معلم دستش را بر سر عدنان قرار داده بود منتظر بود که او برود و سر جای خود بنشیند ولی گویی که این کودک علاقه مند بود ساعتها در این حالت باقی بماند و دست معلم را در حالت نوازش بر سرش داشته باشد؟؟ او مثل اینکه در زیر دست معلمش بی حس شده بود!! آقای امیدی از این احساس عدنان نیز تعجب کرده بود اما نه به اندازه نوشتن اعداد ، سپس او را برای نشستن راهنمایی کرد. جایزه از دست عدنان بی اختیار بر زمین افتاد گویی که همان چند لحظه نوازش برایش کافی بود!! معلم خم شد و جایزه را برداشت و دوباره تقدیم دانش آموز کرد.
زنگ تفریح به صدا در آمد و آقای امیدی فرصت سوال کردن چگونگی موضوع از عدنان را در این زنگ از دست داد و تحقیق این امر عجیب را به زنگ بعد موکول کرد.
زنگ دوم که آموزگاران در در حال ترک کردن دفتر جهت حضور در کلاس بودند مدیر مدرسه از آقای امیدی تقاضا نمود که چند دقیقه ای با تاخیر در کلاس حاضر شود چرا که می خواهد موضوعی را با او در میان بگذارد. آموزگاران دفتر را ترک کردند و اکنون فقط آقای امیدی و مدیر مدرسه در دفتر حضور دارند.
مدیر مدرسه: آقای امیدی من می دانم که شما در کارتان خبره هستید ولی مطلبی هست که من باید با شما در میان بگذارم. شما دانش آموزی با نام عدنان در کلاس دارید و من از شما تقاضا دارم که عنایت ویژه ای نسبت به ایشان داشته باشید.
آقای امیدی : می شود علت این تقاضا را بپرسم؟
مدیر : خانواده عدنان از لحاظ اقتصادی وضعیت اسف باری دارد. در زمانی که عدنان فقط شش ماه ماه داشت پدرش را در یک حادثه رانندگی از دست می دهد. مادر عدنان نیز در آن حادثه در کنار همسرش بود که قطع نخاع می شود و اکنون در منزل زمین گیر است. عدنان به همراه خواهر چهارده ساله و مادر بیمارش در اتاقی محقر در حاشیه شهر زندگی می کنند. کلمه هیچ تنها چیزی است که آنها دارند. و مطلب مهم تر عدنان از لحاظ آموزشی ضعیف است و نیازمند توجه ویژه است. چرا که ایشان به خاطر شرایطی که عرض کردم در دوره مهد کودک و پیش دبستانی حضور نداشته است.بنده هر سال در زمان ثبت نام پایه اول بچه ها را از لحاظ میزان آموزش کمی سبک و سنگین می کنم تا برای آنها در طول سال بتوانم برنامه ریزی کنم. در طی این فعالیت به این موضوع پی بردم.
آقای امیدی : وضعیت اقتصادی ایشان را با توجه به شناختی که شما از ایشان دارید می پذیرم اما وضیت آموزش ایشان را در ارزیابی اولیه بسیار عالی و فوق العاده دیدم و برای مدیر توانایی عدنان را در نوشتن اعداد آن هم به شکل انگلیسی شرح داد.
مدیرمدرسه : من هم در ابتدا مثل شما فکر کردم ایشان نابغه است. نگاه کنید آقای امیدی ، عدنان به همراه خواهر چهارده ساله اش؟! هر روز ساعتها در چهار راه می نشینند و ترازوی سفید و مربعی شکل شان را جلوی خودشان می گذارند و با وزن کشی رهگذران مقداری پول برای گذران زندگی جمع می کنند . عدنان چون ترازویش هم تنها وسیله کار و هم تنها وسیله اسباب بازی اوست و همیشه در حال کار کردن و بازی با این وسیله است. و با توجه به اینکه کودکان توانایی یادگیری بالایی دارند. اعداد ترازو را به شکل طوطی وار بدون اینکه معنی آنها را بداند یاد گرفته است . چون این اعداد همیشه جلوی چشمان او قرار دارند.؟؟!!
آقای امیدی لحظاتی سکوت کرد. آه سردی کشید و از مدیر به خاطر این موضوع تشکر کرد. بلند شد و به طرف کلاس رفت او دیگر هم جریان اعداد را می داند و هم جریان نوازش کردن را، ؟؟!!!
