خابران/ پس از حضور پیمان جبلی، رئیس جدید صدا و سیما در استان خوزستان و انجام امور کلیشه ای سفر های استانی منجمله دیدار با برخی مسئولان خوزستان، پوشش خبری این سفر از دید رسانه ها دور نماند و گزارشات متعددی از این سفر منتشر شد، که گُلِ کاکتوس این گزارشات، مربوط به روزنامه جام جم بود.
روزنامه جام جم با انتشار گزارشی با عنوان “سفر به سرزمین مردمان بی رسانه” علاوه بر “توهین بی چرا” به وجود و زحمات گسترده رسانه های استان خوزستان در پوشش رخدادها، رویدادها و وقایع مختلف، سعی در پوشش سفر استانی پیمان جبلی رئیس جدید صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، و یا در نگاهی آشکارتر، سعی در تملقی ملموس برای جبلی در ابتداء صدور حکم ریاست وی توسط رهبر انقلاب را داشت.
جام جم که در آغاز فعالیت خود حمایت ویژه صدا و سیما را به همراه خود داشت،کماکان زیر بیرق نهاد های دولتی و حمایت ویژه مالی و حقوقی در حال عرض اندام است، که همین موضوع، دلیل بر خروج گاه و بی گاه آن رسانه از رسالت اصیل و پاک خبری خود می شود.هرچند به نقل از پایگاه خبری کاوش اخبار:
“از زاویه دیگر نیز این تیتر را می توان تفسیر کرد که منظور آنها خود سازمان صدا و سیما بوده که از کنار گرفتاری های خوزستان گذشته است و ناخواسته به خود زده اند که کجای انعکاس مطالبات خوزستانی ها ایستاده اند و چرا صدای مردم در این رسانه منعکس نمی شود و به نوعی به بی رسانه بودن خوزستان، در رسانه ملی و مرکز اشاره کرده اند”
اما به هر نحو، پیشبینی سوء برداشت ها از مطالب انتشاری در رسانه ها، و به حداقل رساندن آن ها در مطالب، یکی از اصول حرفه ای نوشتار مطالب خبری است که عدم رعایت آنها از سوی نویسنده و عبور مطلب از دیدگان هیئت تحریریه و سردبیر و در نهایت انتشار آن، به وضوح غیر حرفه ای بودن تیم خبری را به رخ می کشد.
طی مطلب منتشر شده در روزنامه جام جم با عنوان “سفر به سرزمین مردمان بی رسانه” هیچگونه اشاره ای به چراییِ استفاده از این تیتر نشده است، ولی اگر این گفته را نوعی نقد نسبت به فعالیت رسانه های استان خوزستان در نحوه پرداخت به مطالبات مردمی برشماریم، باید به این مهم توجه کرد که رسانه های این استان هرچند در نشر و پرداخت به مطالبات مردمی و پیگیری آنها حضوری فعال داشته اند، اما همواره تحت فشار “افکار خصوصی” و در مظان اتهام تشویش اذهان عمومی توسط آن افکار قرار گرفته اند که این امر باعث محدودیت نقل و نشر خواسته های به حق مردم خوزستان محروم گشته است.
از جمله خواسته های مردم خوزستان “نه به انتقال آب” این استان از سر شاخه های رود کارون به دیگر استان ها مانند اصفهان است که منجر به کاهش شدید آب و رو به خشکی رفتن این استان زرخیز شده است.همین واقعیت باعث کاهش محصولات زراعی، گرمی هوا، نقل مکان مردم به دیگر نقاط کشور، نابودی زیستگاه های جانوران آبزی و پرندگان مهاجر، مشکلات متعدد در تامین برق کشور از نیروگاه های پشت سدهای خوزستان و بسیاری دیگر از مشکلات ریز و درشت شده است که علاوه بر شنیده شدن صدای این مردم محروم از طریق رسانه های خوزستان توسط گوش های به ظاهر ناشنوای مسئولان رده بالای کشور، همچنان پروژه های نابودی استان خوزستان و مکیدن ذخائر و پتانسیل های آن با قدرتی روز افزون در حال انجام است.
مردم خوزستان بی صدا و بی رسانه نیستند، بلکه کسی نمی خواهد صدایشان را بشنود!
تشکیل رسانه های متعدد در یک منطقه می تواند نشان از وجود فشارهای روانی،معیشتی و حقوقی مردمان آن منطقه باشد، که می کوشند به هر نحو ممکن و به نوبه خود گره ای از مشکلات خود را با مطالبه گری در فضای رسانه ای حل و فصل کنند.
در استان خوزستان ۲۴ روزنامه محلی، حدود ۱۵۰ نشریه محلی و ۲۰۸ پایگاه خبری با مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وجود دارد.علاوه بر اینها ده ها کانال و گروه خبری در فضای مجازی در حال فعالیت مشابه و مردمی هستند. همین آمار به تنهایی می تواند نشانگر تقاضاهای رسیدگی به مطالبات مردمی باشد که با نگاه به وضعیت بی کاری، رفاهی و معیشتی مردم خوزستان نمی توان مطالبات این مردم را سطحی شمرد.رسانه های خوزستان همواره با فریاد های خود در جهت رسیدگی به مطالبات به حق مردم خود تلاش کرده اند که صدای مردم نجیب و شهید پرور خوزستان را به گوش مسئولان رده بالای کشور برسانند.اما اگر نتیجه ملموسی حاصل نشده است، دلیل بر نبود رسانه ها نیست! شاید گوش های شنوا، دلیلی مهمتر از رسیدگی به مردم فقیر پولدارترین استان کشور داشته باشند!
