خابران/معضل تیراندازی در سطح شهر توسط شهروندان و از آن مهمتر عدم رسیدگی مناسب به این مهم از سوی نهادهای امنیتی، کودک رامشیری را در یک قدمی مرگ قرار داد.
سالیان سال است که آسمان شهر رامشیر پذیرای تیرباران ساکنان زمین خود است و کمتر روز و شبی است که صدای داس عزرائیل به گوش مردم این شهر غریب نرسد.
از تیراندازی هوایی در مراسمات عروسی و عزا گرفته تا اختلافات شخصی و قومیتی که منجر به آشپلان شدن درب منزل توسط مهاجمین می شوند، همگی تبدیل به معضلی لاینحل توسط دستگاه های امنیتی و حتی صاحب نظران اجتماعی شده اند.
به عقل ناسالم تیرانداز که شکی نیست و او بدون تفکر به هدف اصابت گلوله مرگ اقدام به این عمل وحشیانه می کند، اما عاقلان بیایند و بگویند در رفع و کاست این مشکلِ تبدیل شده به معضل چه کرده اند و یا چه می کنند؟!
هر چند شتاب بی ترمز و افزایش تعداد دفعات اقدام به تیراندازی، به تعبیری گواه آن است که حداقل اقدام مناسب و محسوسی انجام نگرفته است!
در شب های گذشته، نمونه ای از گلوله های سرگردان کلاشینکف در فاصله چند قدمی کودک رامشیری بر زمین نشستند که از بخت خوش آن کودک، گلوله ها به او آسیبی نرساندند و تنها چند قابلمه را مورد عنایت هدف خود قرار دادند!
دقیقا مشخص نیست سکوت، اهمال و یا عادی انگاری چنین معضلاتی از سوی مسئولین با چه هدفی انجام می پذیرد، و اگر غیر از اینها باشد و برخوردی صورت پذیرفته، چرا هیچگونه اطلاع رسانی جهت هشدار و پیشگیری انجام نشده.
اما آنچه مسلم و مشخص است، هیچکس حاضر نیست با بی توجهی به چنین مشکلی جان خانواده، کودک و حتی جان خود را در معرض اصابت این گلوله های سرگردان قرار دهد.
امید است که مسئولیت پذیر باشیم.
