نفتمان را بردند/آبمان را خوردند!!
آب.آب.آب….
تنها فریاد های مظلومانه مردم خوزستان در گرمای ۵۴ درجه و رطوبت ۸۹ درصدی ، ما تشنه ایم. آب بدهید!
مشکل آب در سر زمین نفت خیز جنوب غربی یک سال اخیر فریاد های مردم بینوا را چند برابر کرد.
مردم اکثر روستاهای استان خوزستان که اقیانوس نفت نیز خوانده می شود امروزه تشنه هستند و برای رفع تشنگی و مایحتاج خود رو به برکه ها و رودخانه خشک و خالی آورده اند.
بعد از مشکلات اخیر آب در غیزانیه و ورود مقامات کشوری به این موضوع، ویروس بی آبی انتشاری همچون کرونا را داشت به طوری که اکنون فریاد بی آبی در کل استان خوزستان شنیده می شود.
این مشکل بیشتر در روستا ها و شهرهای ۱۰ سال تاسیس که هنوز از سیستم آب روستایی استفاده می کنند وجود دارد، ادغام دو اداره آبفار و آبفا دردی را از لبان تشنه روستا یی ها کم نکرد و بر آن افزود.
رامشیر و غیزانیه که غریب به هزار چاه نفت و گاز فعال دارند این روزها در گرمای طاقت فرسای تابستان دستمال بر سر در جستجو آب هستند.
روستای امظیگیط، سودان، امسلمیه، غدیر سبع و …. که شاهد تاسیسات و دکل های نفتی در خانه های خود هستند تا اکنون از آب لوله کشی محروم هستند و هر چند روزی با درشکه های فولادی شرکت نفت آب خود را دریافت می کنند.
شهر مشراگه در بین یکی از رودخانه های آب شیرین (جراحی) قرار گرفته ، و این شهر را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم کرده است، اما مردم این شهر از پشت شیشه های غبار آلود و مه گرفته با حسرت به جریان آب چشم دوخته اند، این شهر چهل روستای تشنه را در خود جای داده و انتظار رفع تشنگی را میکشد.
اینقدر به بهشت آباد رسیده اند که همه را راهی بهشت آباد خواهند کرد.
خلاصه مطلب ، موضوع بی آبی در یک شهر و دو روستا نیست، و نیازمند رسیدگی است تا شاهد فریادهای نفتمان را بردند، آبمان را خوردند!! نباشیم…..
