✍🏻هنر گفتگو به قلم سید جمال محفوظیان دکترای روابط بین الملل
🔻جامعه شناسان چهار ویژگی را برای انسان بر می شمارند که او را از سایر موجودات خلقت متمایز می سازد. ابزار سازی، اجتماعی بودن، داشتن قدرت تفکر و ناطق بودن. دو ویژگی اول در میان برخی حیوانات دیده می شود اما ویژگی متفکر و ناطق بودن خاص انسان بوده و در این میان، ناطق بودن مهمترین ویژگی انسان به شمار می رود. به تعبیر ارسطو انسان حیوان ناطق است. ناطق بودن به انسان این امکان را می دهد که جهان درون خود را بیان کند. تمامی احساسات درونی انسان از شادی و غم، خشم و حلم، عشق و نفرت، امید و ناامیدی در زبان انسان جلوه و نمود می یابند و به واسطه ی این ویژگی، ادبیات در سپهر زیست زبانی انسان ها متولد می شود. همان گونه که تفکرات و تاملات انسانی ناشی از ویژگی متفکر بودن انسان موجب زایش فلسفه می شود. بی تردید، فلسفه بدون زبان، الکن است. انسان ها از طریق زبان، جهان مفاهیم را درک نموده و یا مفاهیم را از طریق زبان به دیگران منتقل می کنند. به عبارت دیگر جهان هستی بدون زبان قابل شناخت نیست و تمام حیات بشری در زبان اتفاق می افتد.
- . حال که قدرت زبان را در حیات اجتماعی انسان دریافتیم ضروری ست تا در باب اهمیت آن نیز سخن بگوئیم.
- انسان به واسطه ویژگی اجتماعی بودن به ساخت گروه ها و نهاد های اجتماعی می‌پردازد. تکثر گروههای انسانی در قالب نژادها و قومیت ها و ملیت ها به‌طور طبیعی منجر به تکثر عقاید، ارزش ها و باور ها می شود. چرخه تکاملی جامعه انسانی نیازمند وحدت در عین کثرت است. بهترین راه برای رسیدن به وحدت نظر و اجماع بر سر انتخاب راه حل های مورد توافق در جامعه متکثر انسانی، گفت و گو کردن است.
- لازمه گفت وگو کردن پذیرش دیگران است. گفت و گو یک جریان دوطرفه است که طرفین باید همدیگر را به رسمیت شناخته و به حقوق هم احترام بگذارند. در چنین شرایطی است که گفت و گو در یک فضای سالم شکل می گیرد. همچنین شرط دیگر گفت و گو احترام گذاشتن و به رسمیت شناختن تفاوت هاست. به این صورت که من می پذیرم کسانی هستند که مثل من فکر نمی کنند و حق دارند به شیوه ی خود به مسائل فکر کنند.
- نکته مهم اینجاست که با پذیرش تفاوت ها و احترام به شیوه ی تفکر دیگران باز هم می شود در باب موضوعات مختلف سیاسی و اجتماعی گفتگو کرد و به برخی نقاط مشترک برای انجام عمل مشترک در حوزه ی امور سیاسی و اجتماعی رسید و معجزه ی گفت و گو کردن دقیقا در همین نقطه حادث می شود.
- در شهرستان رامشیر مثل هر جامعه دیگر این تکثر فکر و گروه وجود دارد. این تکثر می تواند موتور محرکه ی توسعه شهر باشد به شرط آنکه گروه ها و فعالین سیاسی و اجتماعی هنر گفت و گو کردن را بلد باشند و بر سر مفاهیمی همچون توسعه ی همه جانبه شهر، لزوم پرورش و حمایت از مدیران شایسته ی بومی، فقر زدایی، اصلاح آفات فرهنگی شهر و مسائلی از این دست توافق نمایند. خود محوری و خودخواهی های جناحی و سیاسی و خود بزرگ بینی های اجتماعی و خود را محور و معیار تحولات دانستن موانع بزرگی هستند که راه گفت وگو و مفاهمه را می بندند.
- به عنوان جمع بندی مطالب بر این نکته تاکید می کنم که ساخت یک آینده ی بهتر برای شهر علیرغم همه عقب ماندگی ها، نیازمند گفت و گو ست و گفت و گو یعنی حاضر باشی برای برداشتن یک گام به جلو به نفع پیشرفت شهر، دو گام از خواسته های گروهی و جناحی خود عقب بنشینی. شرایط پیش روی شهر آزمون خوبی برای تمرین گفت و گو کردن گروه های متکثر شهر است.
