خابران/ انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ یکی از مهمترین انتخابات ادوار گذشته است؛ چراکه بی تعارف باید گفت، قرارگیری کشور در باتلاق مشکلات اقتصادی و معیشتی جامعه که تبدیل به معضلاتی لاینحل شده اند، چشم همگان را به سوی اظهارات و مناظرات کاندیداهای ریاست جمهور معطوف ساخته است؛ تا بلکه شناسایی انتخابی شایسته، مردم ایران را از وضعیت موجود رها سازد.
مناظرات انتخاباتی ریاست جمهوری که به صورت پخش زنده از طریق شبکه های صدا و سیما پوشش داده می‌شوند، تبدیل به یکی ازبهترین روش های ممکن برای غربالگری کاندیدای اصلح شده اند و اقشار مختلف مردم می توانند با ارزیابی اظهارات کاندیدا در مقابل همدیگر و سوال های مطرح شده، گزینه اصلح را انتخاب کنند.
وجود مشکلات عدیده و کمرشکن اقتصادی و معیشتی که موضوع اولین برنامه مناظراتی انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ بود، سردرگمی هفت کاندید حاضر در گود انتخابات ریاست جمهوری در پاسخ های شفاف و روشن را به همراه داشت، و پاسخ های آنان یا حمله و توهین به رقیبان بود، یا بدون ذکر راهکار صرفا به گفتن جملاتی از قبیل باید مدیریت شود، باید رفع شود، باید کنترل شود، بسنده می کردند.
نفرات حاضر در مسیر انتخابات ریاست قوه مجریه،اکثر وقت برنامه مناظراتی را صرف تخریب و توهین به یکدیگر کردند و گویی که این رویه را بهترین روش ممکن برای جلب اعتماد و رای مردم می‌پنداشتند.غافل از اینکه مردم هوشیار هستند و همانند گذشته به دنبال وعده های رنگارنگ انتخاباتی نیستند و آنچه جامعه ایرانی انتظارش را می‌کِشد، گفته هایی در راستای رفع معضلات اقتصادی و معیشتی به همراه استدلالات منطقی و برنامه ای مدوّن است؛ که متاسفانه هیچ یک از کاندیدای حاضر در اولین مناظره انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰.، اعتقادی به این راهکار برای جلب اعتماد مردم نداشت.
با اینحال و با بی نتیجه ماندن اولین مناظره انتخاباتی۱۴۰۰، می‌بایست در انتظار مناظرات بعدی بنشینیم و شاید در فرصت های بعدی، هفت کاندید حاضر در میدان انتخابات ریاست جمهوری، راهکار مناسب‌تری را جهت جلب اعتماد و رای مردم به کار گیرند.
