خابران/خوزستان نامی آشنا برای جهان اقتصاد، استانی با ظرفیت های بالقوه در صنعت و معادن است. استانی که نان آور یک کشور محسوب می شود اما توان نان رساندن به مردم خود را ندارد.
اولین چاه نفت در این استان کشف شد و از آن زمان تا کنون استخراج نفت افرایش چشمگیری داشت. تا به امروز این استان زرخیز توانست ۷۶ درصد از نفت کشور را تولید و به سرمایه کشور تبدیل کند.
از شهرهای نفت خیز این استان می توان به اهواز، رامشیر، شادگان و مسجد سلیمان اشاره کرد؛ شهرهای که بیشترین استخراج نفت را در این سال ها به دست آورده اند اما از نظر رفاهی و اشتغال در جایگاه مناسبی نیستند.
خوزستان با داشتن معادن سنگ، صنعت پتروشیمی، بیشترین چاه های نفت و زمین های حاصلخیز کشاورزی چهارمین استان با رشد بیکاری است.
روستا ها، در آغوش چاه های نفت!
بخش غیزانیه اهواز یکی دیگر از مناطق نفت خیز با هزار و یک درد است. بخشی که با بی آبی، بی برقی، نبود مرکز بهداشت و فضای تفریحی مناسب دست و پنجه نرم میکند.
جوانان بخش غیزانیه با ۳۷ چاه نفت فعال، بیکار و از ساده ترین فعالیت های کاری در این صنعت عظیم محروم هستند.
روستاهای مسلمیه، غدیر سبع، ابویرو و چندین روستای این بخش، محل استخراج هزاران بشکه نفت هستند. آنقدر چاه های نفتی در این روستا ها زیاد است که اکنون روستا ها در میان انبوهی از لوله های فلزی مفقود شده اند.
شهرهای که نفت دارند، ولی آب نه!
نبود زیرساخت های مناسب، عدم توجه به اماکن رفاهی، نبود جاده های مواصلاتی استاندارد، مشکلات آب و برق، و از همه مهمتر بیکاری، نقطه اشتراک تمام شهرهای نفتی خوزستان است.
در برخی از مناطق نفتی روزانه هزاران بشکه در حال استخراج است. اما آب برای مصارف خانگی وجود ندارد و اهالی مجبور به خرید آزاد آن هستند،
لوله های نفتی به طول صد ها کیلومتر، از لا به لای کوچه های روستا ها گذشته اند اما مسئولین برای رساندن آب بهانه های بی شماری را در جواب این مطالبه گری ردیف می کنند.
اکثر روستاهای منطقه نفتی در این استان مشکلات نبود آب را چندین بار در سال تجربه کرده اند.؛و میتوان به اعتراضات سال های اخیر، که به مسدود شدن جاده انجامید اشاره کرد. تا به امروز روستا هایی با چهل سال خدمت و پیشگام در استخراج نفتی، لب تشنه در کنار صنعت عظیم نفت در حال جان دادن هستند.
عدم تمرکز سیستم آموزشی مرتبط با حوزه نفت در خوزستان؛ منشا اصلی بی کاری!
نداشتن رشته های مناسب و سازگار با شرایط محیط و منابع در حال استخراج و تولید مواد در یک استان از علل اصلی عدم جذب نیروی های بومی است. شرکت های صنعتی و پالایشگاهی در استخدامی ها خواهان مدرک تخصصی و سابقه کار هستند؛ دو موضوعی که بخاطر نداشتن شرایط در استان باعث عدم جذب نیروی های بومی شده است.
به دلیل نداشتن دانشکده یا دانشگاه تخصصی در حوزه فعالیت های صنعتی و نفتی باعث شده است که تعداد محدودی به صورت تخصصی، آن هم در سایر استان ها در این حوزه تحصیل و مدرک کسب کنند. دانشکده های موجود به دلیل نداشتن تمام رشته های تخصصی جوابگو نیستند.
موضوع دیگری که در این زمینه مانع استخدام شده است، داشتن سوابق کار مرتبط که بعضا تا حداقل پنج سال مورد درخواست است.
بدون جذب نیروی کار چگونه امکان ثبت سابقه وجود دارد؟! این همان سوالی است که شاید فکر ۹۵ درصد جامعه را مشغول کرده باشد.
مسئولین عالیه دولت باید نگاه متفاوتی به خوزستان داشته باشند. استانی که ۷۶ درصد نفت کشور و یکی از منابع مهم دنیای اقتصاد تلقی می شود، نیازمند توجه ویژه ای در زمینه احداث دانشکده نفت و صنایع پتروشیمی به صورت تخصصی است؛که تمام رشته های لازم در خصوص صنعت نفت و پتروشیمی ها را دارا باشد، این امر باعث افزایش خروجی متخصصان در این حوزه خواهد شد.
جوانان بیکار در کنار طلای سیاه و غول های اقتصادی قدم می‌زنند!
بیکاری جوانان، از درد های این استان نان آور است؛ اکثر جوانان هیچ سهمی از منابع عظیم نفت ندارند و کسی حاضر به استخدام آنها نیست. همواره تاسیس و فعالیت شرکت ها در این استان توسط نیروی های غیر بومی شتاب گرفته و نیروی های بومی جذب نمی شوند.
فقدان کار مناسب، عدم توجه به نیروی‌های ساکن در کنار شرکت های استخراج نفت و بومی های محل، باعث افزایش بیکاری و بروز اعتراضات به این رویه استخدام ها شده است.
چندی پیش اهالی این دیار نفتی، به دلیل عدم بکارگیری نیروی بومی در کنار تأسیسات نفتی دست به اعتراض زدند و خواستار رسیدگی و استفاده از نیروی های بومی شدند.
وزیر نفت، گام های بزرگی در خوزستان برداشته شد
اوجی، وزیر نفت دولت سیزدهم اخیرا از استحقاق حق مسئولیت های اجتماعی در استان خوزستان خبر داد؛ وی گفت که گام های بسیار خوبی آغاز و انجام شد.
۷ هزار و ۱۰۰ میلیارد تومان، رقمی است که بعنوان مسئولیت های اجتماعی به خوزستان تعلق گرفت. این مبلغ که جهت عمران به مناطق نفتی باید برسد، تا کنون معلوم نشد که بر چه اساسی و در کجا هزینه می شود.
با توجه به اینکه این مبلغ رقم قابل توجهی می باشدنیاز است که با نظارت دقیق جهت کارهای عمرانی و خدماتی در اختیار شهرهای نفتی قرار بگیرید، تا حداقل ترین کارها و اولین نیازهای اجتماعی بعد از ساله ها خدمت و استخراج نفت برای این شهرهای نفتی فراهم شود.
